درست است كه كسي نمي‏تواند مثل پيغمبر باشد، اما بايد بكوشد تا شباهتي به آن حضرت پيدا كند.

«لقد كان لكم فيهم اسوه حسنه لمن كان يرجوا الله و اليوم الآخر»؛[1]

قطعاً براي شما]در پيروي از[آنان سرمشقي نيكوست]يعني[ براي كسي كه به خدا و روز بازپسين اميد مي‏بنند.

اگر خدا و بهشت مي‏خواهيم بايد در زندگي از پيامبر سرمشق بگيريم. ايشان، پيراهن مناسب نداشت، مسلماً مي‏توانست تهيه كند اما چون مي‏خواست با ضعيف‏ترين افراد، يكسان باشد و همانند آنان زندگي كند،از تهيه لباس مناسب سرباز مي‏زد.

اميرالمومنين(ع) در نهج‏البلاغه مي‏فرمايد:

ان الله تعالي فرض علي ائمه العدل ان يقدروا انفسهم بعضفه الناس...؛[2]

خداوند بر پيشوايان حق واجب شمرده كه بر خود سخت گيرند و همچون طبقه ضعيف مردم باشند.

شخصي از علاقه‏مندان پيامبر(ص)تصميم گرفت پولي به آن حضرت بدهد، به شرط آنكه براي فقيران و ضعيفان مصرف نكند بلكه براي خودش پيراهني تهيه نمايد؛ لذا عرض كرد:

يا رسول الله! اين شش درهم را آورده‏ام براي شما تا با آن يك پيراهن براي خودتهيه كني. پيامبر(ص)شش درهم را به علي داد و فرمود: برو پيراهن بخر. علي(ع) رفت و پيراهني خريد. وقتي پيراهن ر ااورد، پيامبر نگاهي به پيراهن كرد و ديدند گران قيمت است؛ رو به علي كرده و فرمود: مي‏تواني اين پيراهن را ببري وعوض كني و ارزان‏ترش را بخري؟!

علي(ع) جواب داد: بله يا رسول الله. ولي پيامبر(ص) احساس كرد كه اين كار براي علي سنگين است، لذا فرمود: بيا با هم برويم. رفتند و پيراهن را پس دادند و يك پيراهن به دو درهم خريدند و رسول گرامي آن را همانجا پوشيدند. در بازگشت به فقيري برخوردند كه گرسنه بود و غذا نداشت، دو درهمش را به آن فقير دادند تا شكم گرسنه‏اش را سير كند.

سپس به كنيزي رسيدند كه غمگين و ناراحت بود، فرمودند: چرا ناراحتي؟ گفت: دو درهم به من داده‏اند كه با آن متاعي بخرم و آن را گم كرده‏ام. پيامبر(ص) دو درهم باقي‏مانده را نيز به او داد، اما ديد كه باز هم ناراحت است، فرمود: چرا ناراحتي؟ كنيز گفت: دير كرده‏ام اگر به خانه برگردم كتكم مي‏زنند. فرمود: بيا با هم برويم تا تو را شفاعت كنم. پيغمبر(ص) در زد و سلام كرد، اما جواب نيامد،دفعه دوم و سوم سلام كرد، سرانجام زني كه بسيار مودب بود آمد و در را گشود وعرض كرد: يا رسول الله! همان دفعه اول فهميدم و صداي شما را شناختم، دير كردنم به خاطر آن بود كه دوست داشتم سلام شما را مكرر بشنوم.

پيغمبر فرمود: آمده‏ام اين دختر بچه را شفاعت كنم. زن جواب داد: اي رسول خدا! اين كنيز را به خاطر شم در راه خدا آزاد كردم. پيامبر بسيار خوشحال شد و فرمود: عجب پول با بركتي بود! برهنه‏اي را پوشاند،گرسنه‏اي را سير كرد و كنيزي را آزاد نمود.آري، پيامبر از اين كه دل دختر بچه‏اي را به دست آورده وگرسنه‏اي را سير كرده است،خوشحال مي‏شود.

براي موسس حوزه علميه قم حروم شيخ عبدالكريم حائري(ره)خانه‏اي خريد، طولي نكشيد كه ايشان خانه را فروخت و صرف حوزه كرد. خانه ديگري خريد، آن را نيز فروخته و صرف حوزه كرد. دفعه سوم ديگر خانه را به نام ايشان نخريدند بلكه به نام فرزندان ايشان خريدند كه نتواند بفروشد.

پي نوشت ها:

[1]. ممتحنه(60)آيه6.

[2]. نهج‏ابلاغه، خطبه 209.